Onirologio

07.05.07

Στην κοινωνία (της Ελλάδος ω ναι!) όπου σήμερα θεωρείται πως το να είσαι gay είναι cool, όπου οι
γυναίκες αντιπροσωπεύουν ότι έχει σχέση με το σεξ και το πρόστυχο,

όπου οι άνδρες πρέπει να πηδάνε
όσες περισσότερες μπορούν λες και έχουν κάποιο λογαριασμό σε τράπεζα ασχέτως αν είναι
παντρεμένοι/δεσμευμένοι, όπου το να είναι κάποιος άσχημος ή να έχει κάποια κιλά παραπάνω
(ειδικά στις γυναίκες)θεωρείται έγκλημα, όπου το 90% των Ελλήνων έχουν πάρει δάνειο και χρωστάνε,
όπου ο καθένας κοιτάει να έχει πιο άνετη ζωή από τον γείτονα του(καλύτερο αυτοκίνητο,καλυτερη τηλεόραση
κτλ και ας χρωστάει παντού) σαν να πρόκειται για οντισιόν όπου μόνο ένας περνάει στον επόμενο γύρο, όπου
η καλοζωϊα η καλοπέραση και η τεμπελιά είναι σήμα κατατεθέν σχεδόν όλων, έρχονται να προστεθούν
τα φοβερά ριάλιτι (Big Brother,So you think you can dance,Fame Story κτλ) στα οποία αντικατοπρίζονται
όλα όσα προαναφέρθηκαν. Θα μου πείτε, ναι ωραία!Τι σχέση έχει η Eurovision με όλα αυτά??? Κανονικά
δεν θα πρεπε να έχει καμία!!! Και όμως!!! Σήμερα η Eurovision στην Ελλάδα έχει καταντήσει ένα κομμάτι
της παραπάνω τραγωδίας (όχι του Σοφοκλή, θα ήταν προσβολή για την ιστορία μας). Κλίκες, κουτσομπολιά,
διασυνδέσεις, βύσματα, γυμνές χορεύτριες, αισθησιακοί χοροί, δήθεν κόντρες μεταξύ επώνυμων προσώπων,
τηλεθέαση, καθημερινό πρήξιμο στην τηλεόραση, δεκάδες εκπομπές, αποστολή μηνυμάτων
(με 0,5 εως 1,5 ευρώ χρέωση ανά μήνυμα ) για κάθε είδους βλακεία που τους δέρνει και φυσικά ένας διαγωνισμός(?)
για την τελική επιλογή του φοβερού τραγουδιού που θα μας αντιπροσωπεύσει στην Eurovision, συνθέτουν ένα κονσέρτο
κοινωνικού και πολιτιστικού ξεφτιλισμού με κέρδος ΤΙ???
ΤΙΠΟΤΑ.
Κάποιοι θα πουν: και όμως έχουμε οφέλη! την ανάδειξη της πολιτιστικής και πολιτισμικής μας κουλτούρας,
τον τουρισμό(καραμέλα αυτή η λέξη) και φυσικά αν κερδίσουμε, θα διοργανώσουμε την Eurovision κάτι που ενισχύει
την εικόνα της χώρας μας προς τα έξω και μας βγάζει από τον κοινωνικό μαρασμό και......ΕΛΕΟΣ!!!

ΤΙ αναδεικνύει την κουλτούρα μας? ΤΙ ενισχύει τον τουρισμό? ΤΙ μας βγάζει από τον κοινωνικό μαρασμό?
...απλά ο κακομοίρης ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει και θα συνεχίσει να πληρώνει όσο παρακολουθεί
αποχαυνωμένος αυτή την κατάσταση, για να περνάνε κάποιοι καλά , να ανανεώνουν τις γκαρνταρόμπες τους
με κοστούμια και φορέματα χιλίαδων ευρώ κάνοντας βόλτες στα πιο χλιδάτα μαγαζιά με τα πιο ακριβά αυτοκίνητα
και ταυτόχρονα να χτίζουν καριέρες με τα λεφτά του σε Ελλάδα και ίσως και υπόλοιπη Ευρώπη.
Για τον τουρισμό μπορούν να γίνουν πολλά άλλα πράγματα με πολύ λιγότερα λεφτά και πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.
Και δυστυχώς αρκετά τουριστικά μέρη της Ελλάδος έχουν καταντήσει μέρη για φθηνές διακοπές άγγλων τουριστών
που έρχονται φουριόζοι,μεθάνε, ξεβρακώνονται, τα σπάνε και μας δείχνουν την εκτίμησή τους για τον πολιτισμό και
την κουλτούρα μας. Όσο για τον πολιτισμό μας ένα έχω να πω: θυμάστε που λέγαμε"όταν εμείς οι Έλληνες είχαμε πολιτισμό,
οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι τρώγανε μπανάνες στα δένδρα", ή το άλλο το κορυφαίο "όταν οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν το ψητό κρέας,
εμείς οι Έλληνες είχαμε ήδη χοληστερίνη". Το κρέας δεν το κόβουμε και ας μην "παίζει" ευρώ. Γιατί όμως σήμερα
επιστρέφουμε στα δένδρα? Γιατί τείνουμε να ξεχάσουμε την λέξη φιλότιμο η οποία υπάρχει μόνο στην δική μας γλώσσα?
Γιατί ενώ οι αρχαίοι μας , μας έδωσαν τόσο πλούσιο και υπέροχο πολιτισμό εμείς τον ξεφτιλίζουμε καθημερινά? Γιατί ενώ οι
πρόγονοι μας πολέμησαν για την Ελλάδα και κάποιες αξίες, εμείς όχι μόνο τις έχουμε ξεχάσει αλλά δεν ξέρουμε να απαντήσουμε
σε ερωτήσεις τύπου "τί γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου"?

Γιατί τα παιδιά σήμερα δεν έχουν όνειρα όπως παλιά? Να γίνουν αστυνόμοι,
αστροναύτες, πιλότοι, σερήφιδες, ποδοσφαιριστές? Γιατί θέλουν να γίνουν μπάρμαν/μπαργούμαν, τραγουδιστές/ιες, σερβιτόροι/ες
και ότι άλλο έχει σχέση με το βύσμα και το να το παίζεις κάποιος? Γιατί η Eurovision στην Ελλάδα αντί να είναι ένας διαγωνισμός
τραγουδιού είναι ένα τσίρκο με γυμνούς υποκριτές που μας λένε τί είναι ιν και τι δεν είναι και μας βομβαρδίζουν με άπειρες
εικόνες και ιδέες που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μας προσβάλουν ως άτομα και δεν σέβονται τίποτα ούτε καν τις πιο
μεγάλες αξίες του έθνους μας? Και το πιο σπουδαίο και σημαντικό...
ΓΙΑΤΙ εμείς αυτούς τους "ανθρώπους"(όχι ολους-υπάρχουν και αυτοί που δεν ανήκουν σε αυτό το ιν γκρουπ) όχι μόνο τους κάνουμε
πλούσιους καθημερινά, παρακολουθόντας τους στην τηλεόραση και συμμετέχοντας, αλλά τους έχουμε κάνει ΠΡΟΤΥΠΑ?????
ΠΡΟΤΥΠΑ ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Ελ.Βενιζέλος, ο Μ.Χατζιδάκης και άλλοι πολλοί σπουδαίοι Έλληνες...

........ΓΙΑΤΙ σήμερα είναι πρότυπο ο Ψινάκης, η Θώδη, ο κάθε μπάρμαν, η κάθε σερβιτόρα, η κάθε γυμνή τραγουδίστρια???

Και κλείνω λέγοντας κάτι άσχετο αλλά ταυτόχρονα τόσο σχετικό...οι γυναίκες θα είναι πάντα ίδιες,τα λεφτά θα είναι λίγα, οι συντάξεις χαμηλές,
οι άνδρες δεν θα κάνουν όσο σεξ θέλουν, οι γυναίκες δεν θα βρίσκουν άνδρες, η νεολαία θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο...........
και καλή χρονιά να'χουμε....

όπως γράφει στο mixed.gr
Genre :Electronic,trip hop
Release Date : 10/12/2006
Label : the sound of everything


Μέγαλα παράθυρα μπροστά μου.
Παράθυρα φιμέ, που ο ήλιος τα διαπερνάει, φιλτράρουνε το φώς του, δημιουργώντας μια μουντή ατμόσφαιρα που διαχύεται στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου.
Φτερωτά άλογα,βγαλμένα απο την αρχαία μυθολογία πετάνε εμπρός μου,και ξάφνου εκεί,μπροστά μου σε βλέπω, με τον δίσκο να γυρίζεις ανάμεσα στους θαμώνες του μπαρ με τα ξέχειλα τασάκια.
Δεν ξέρω γιατί,η ματιά μου έχει κλειδωθεί επάνω σου' δεν ξέρω γιατί,μα νιώθω σαν ερωτευμένος.

Αυγουστιάτικο φεγγάρι,
τρέχουμε βρεγμένοι και ξαπλώνουμε στις καρέκλες,
μου πιάνεις το χέρι,
λες πως και εσύ νιώθεις ερωτευμένη.


Τα μάτια σου λάμπουν,ο αέρας διαπερνά το δέρμα μου και το σκίζει.
Το σκίζει εκεί μπροστά σου, και σε αφήνει να το δείς.
Καταλαβαίνεις πόσο ευάλωτος είμαι..καταλαβαίνεις πόσο σε αγαπώ.

Ο Frank sinatra παίζει στα ηχεία ,έμεινα μόνο εγώ και εκείνος ο τύπος στη γωνία του μαγαζιού που κατεβάζει το ένα ποτήρι μετά απο το άλλο.
Πονάει σκέφτομαι,πονάει για κάποια που δεν είναι μαζί του.Τον άφησε, την άφησε δεν έχει σημασία.
Το μόνο που έχει σημασία ειναι πως τώρα είναι μόνος.

Το έχω και εγώ αυτο το συναίσθημα,το νιώθω αυτή τη στιγμή που σε βλέπω να περνάς μπροστά μου,γιατί όμως, αφού δεν σε ξέρω, πως και νιώθω μόνος;

Πρέπει να φύγω μακριά,γιατι με στοιχειώνεις ,μα πως θα ζήσω χωρίς όνειρα ;
Αν μου πείς να πετάξω θα το κάνω,μπορώ να γίνω μεγάλο πουλί,να φτιάξω γερανό και να φέρω τα βουνά κοντά σου,μπορώ να ψάξω στους ωκεανούς για τα
πιο όμορφα και λαμπερά κοχύλια,και να σου τα περάσω στο λαιμό,αρκεί να μου το ζητήσεις.

Μια φορά θυμάμαι,κάθησα τη μαλακία που με δέρνει στο σκαμνί,και σκέφτηκα αν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα,και είπα ναί,σε βαρέθηκα δε σε θέλω άλλο...τι χαζός και μικρός που ήμουνα.

Αλλα πρέπει να φύγω γιατί κάποιος νομίζω με παρακολουθεί,είναι εκείνος ο τύπος απο την ασφάλεια του αεροδρομίου,που με βλέπει κάθε μέρα και νύχτα εδώ,να κάθομαι
στις αναχωρήσεις εξωτερικού χωρίς ποτέ να φεύγω.Αλλα δέν έχει καταλάβει πως βλέπω εσένα,καθε μέρα εσένα και περιμένω να'ρθεις και να μου πείς ψιθυριστά,μία μόνο λέξη!

Φύγαμε ;.................

Φέυγω και αφήνω πίσω μου τα φτερωτά άλογα,τα φιμέ τζάμια,τις καρέκλες,τη θάλασσα και σένα...18 καλοκαίρια έχουν περάσει,ή θά'ρθουν ;

Κάπου σε ξέρω...ναί...κάπου σε έχω δεί.

Ισως να ξανα ταξιδέψουμε μαζί κάποια μέρα....παρέα με έναν Βελούδινο Ιούδα.


Tracklist:

Οι Block party είναι εδώ με το δεύτερο τους δίσκο μετά το εκπληκτικό silent alarm.
Eίναι δύο οι τρόποι αντιμετώπισης που μπορεί να έχει έναν άλμπουμ μετά απο έναν πολύ επιτυχημένο προκάτοχο.
Επαναλαμβανόμενη φόρμουλα του προηγούμενου δίσκου και κατακραυγή απο την κοινότητα για την μή εξέλιξη του ήχου
,και η ριζική αλλαγή του ύφους του με αποτέλεσμα να χάσεις τους φανατικούς θαυμαστές σου.

O ήχος με τις πανκ κιθάρες και τα ντράμς που τρενάρουν σε μεγάλα ρεφρέν είναι παρόν και σε αυτό τον δίσκο, υπάρχουν όμως και κάποια καινούργια στοιχεία στον ήχο τους,
στοιχεία που δείχνουν πως οι Bloc Party έχουνε βγάλει την μάσκα της εφηβικής τους ηλικίας και περνάνε στην ωριμότητα χωρίς ενδιάμεσο σταθμό.

Στο A weekend in the city , οι στίχοι που θα συναντήσετε είναι ένα μίγμα απόψεων του πώς είναι να ζεί κάποιος νέος σε μία μητρόπολη,με τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει,τα αχανή εμπορικά κέντρα με τις illustration κάμερες τους,τις σχέσεις μεταξή ομοφυλόφιλων,τον πόλεμο,την κοκαίνη,την τρομοκρατία,τον ρατσισμό.

Με έναν φόρο τιμής σε συγκροτήματα ήρωες των παιδικών τους χρόνων όπως είναι οι Cure, οι Bloc Party μας θυμίζουν έντονα την ανάγκη για απόδραση απο την καθημερινότητα που ζούμε και το μεγάλο βήμα που πρέπει να κάνουμε για μία ριζική αλλαγή.



Με τήν πρώτη επαφή που έχει κάποιος με τον δίσκο,το Weekend In the City φαίνεται να βρήσκεται κάπου στη μέση.Η αίσθηση του δίσκου θυμίζει ακόμα Bloc Party,έτσι όπως μας παρουσι'αστηκαν την πρώτη φορά αλλα εδώ,βλέπουμε ένα πιό εκρηκτικό πρώτο μισό του δίσκου.Ορισμένες φορές τα φωνητικά είναι τόσο κοφτερά και ο στίχος τόσο επαναστάτικος σάν κάποιος να σου φωνάζει στο αυτί σου να ξυπνήσεις και να κάνεις τη μεγάλη σου επανάσταση ένα κρύο πρωινό.

Ο δίσκος μπορεί να πεί κανείς πως χωρίζεται σε δύο μέρη.

Το “Song For Clay” φαίνεται να είναι το ιδανικό εισαγωγικό κομμάτι για να γεμίσει το κενό μεταξύ των δύο άλμπουμ.

Στό “Hunting for Witches”οί Bloc Party πειραματίζονται με dub και μικρό-house ήχους με το αποτέλεσμα να υστερεί λιγάκι τη δυνατότητα της προσαρμογής τους με τα ακουστικά δρώμενα της εποχής.

Το ''Waiting for the 7.18'' σά να θυμίζει έντονα κάτι απο Muse,και οι πραγματικότητα είναι πως δέν το κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η επική αίσθηση του “The Prayer” χάνεται γρήγορα,μίας και το συγκρότημα επιλέγει την οδό της επανάληψης και όχι της εκρηκτικής εναλλαγής συγχορδιών και τής επαναστατικής μελωδίας .

"I am a martyr / I just need a cause..." επιμένει να φωνάζει ο Kele στο "Uniform",και μας υπενθυμίζει πως είναι πολλοί αυτοί γύρω μας που δέν γνωρίζουν τον προορισμό που ταξιδεύουν και βρίσκονται χαμένοι κάπου στο μέσο-διάστημα.

Απο το ''Οn'',ένα τραγούδι για την κοκαίνη και μετά ο δίσκος φαίνεται να πέφτει σε πιό χαλαρούς ρυθμούς



Μερικοί θα εκτιμίσουν το γεγονός οτι ο Κele έχει βρεί έναν τρόπο να φιλοσοφεί στοχευμένος στην μοντέρνα ζωή και πώς οι άνθρωποι χαραμίζουν τις δικές τους ζωές για να αποκτήσουν μία δόση γκλαμουριάς.Άλλοι πάλι θα βρεθούν αντιμέτωποι με το περιεχόμενο όπως τους στίχους που μιλάνε για ένα νωχελικό και αιμοδιψή ανατολικό Λονδίνο ''East London is a vampire,it sucks the joy right out of me''.

Το ''Weekend in the City'' μεγαλώνει μαζί σου σε κάθε άκουσμα,αυτό είναι σίγουρο και απο ένα πολύ δυνατό πρώτο μισό περνάει σε ένα πιο παράξενο δεύτερο με τα 5 τελευταία κομμάτια οπου το tempo χαλαρώνει και ο δίσκος γίνεται κάπος πίο ορθόδοξος και φέρνει τους Bloc Party πιό κοντά με τους Coldplay γεγονός που κάποιος μπορούσε να φανταστεί 2 χρόνια πρίν.



(“In every headline we are reminded…I want to stamp on the face of every young policeman”) μάς λένε στο ''Where is home''.

Μήν αποπροσανατολιστείτε όμως.Μερικά κομμάτια απο τον δίσκο είναι πραγματικά πανέμορφα,όπως το ''Uniform'' που μετά απο τρία λεπτά,υπομονής και σταδιακής εξέλιξης φτάνει σε ένα εκρηκτικό τέλος, με το συκγρότημα να πετάει τις ηλεκτρικές κιθάρες και να βαράει ότι βρίσκει μπροστά του και τον Kele να παίρνει φωτιά και να κραυγάζει αυτούς που υπάρχουν γύρω του.

Το ''Ηunting for witches'' ξεφυσά την μεώδία του και επιμένει με μπάσα που τρυπάνε το μυαλό και έχουν ώς αποτέλεσμα έναν ήχο που μόνο παρανοικός κλεισμένος σε ίδρυμα θα μπορούσε να βγάλει.

Πηγαίνοντας πίσω και σκεπτόμενοι τα πρώτα λόγια του δίσκου “I am trying to be heroic in an age of modernity.” καταλαβαίνουμε πως οι Bloc Party προσπαθούνε πολύ σκληρά να γίνουνε ήρωες και αυτό ίσως να λειτουργεί αρνητικά με την αίσθηση που μας βγάζουν με τον δίσκο τους.Το ''Weekend in the City'' παραμοιάζει σοβαρό με μία υπερβολική παραγωγή απο τον Jacknife Lee (U2,Snow Patrol,Kasabian) που μοιάζει προβληματική.

Ίσως θα πρέπει να αφήσουνε για λίγο την Αγγλία του Μπλερ και να επανέλθουνε στα συνήθη πεδία τους,γιατί άν και πιό βαθύς ο δεύτερος δίσκος δέν έιναι καλύτερος απο τον πρώτο.Αλλά το καλό είναι πως έιναι διαφορετικός.



Τrack list :

1. Song For Clay (Disappear Here)
2. Hunting For Witches
3. Waiting For The 7.18
4. The Prayer
5. Uniform
6. On
7. Where Is Home?
8. Kreuzberg
9. I Still Remember
10. Sunday
11. SRXT

όπως γράφει στο http://www.mixed.gr

Genre : Pop,jazz,soul Release Date : 16 November 2006 Label : Planet Island Tρία χρόνια ακριβώς περάσανε απο τον προηγούμενο δίσκο(Frank) της Amy winehouse . Και τώρα απο το πουθενά εμφανίζεται, βλέποντας την δημοσιότητα πού έχει πάρει το όνομα της να αυξάνεται συνεχώς. Οι κιτρινιάρικες εφημερίδες της Αγγλίας δίνανε βάση στην επήρεια της στον αλκοολισμό και την ραγδαία μείωση βάρους. Και έτσι με όλα αυτά που θα έπρεπε να ακούγονται αρνητικά γεννήθηκε και το πρώτο κομμάτι που θα συναντήσετε, στην πρώτη σας επαφή με τον δίσκο. ΄΄Τhey tried to make me go to rehab,i said no,no,no..\'\'



Καί πείτε πως όλα είναι στημένα και πως πρόκειτε για μία πολύ προσεγμένη διαφήμιση του δίσκου,σίγουρα όλοι έχουμε τις αμφιβολίες μας, όπως επίσης έχουμε ξαναδεί το παραμύθι αυτό περί ΄΄comeback΄΄ χιλιάδες φορές.Είναι κρίμα όμως γιατί το Back to black δέν χρειάζεται τέτοιου είδους διαφήμιση. Με την παραγώγη του δίσκου να βασίζεται εν μέρη στην επιμέλεια του Mark Ronson (βλέπε Lily Allen και Robbie Williams) δέν χωράει αμφιβολία πως πρόκειτε για έναν καλοδουλεμένο και προσεγμένο δίσκο...όσο δεν φαντάζεστε.



Ο προηγούμενος της δίσκος (Frank) πλεόν φαίνεται πολύ ξεπερασμένος,και αυτο γιατί απο το jazz παντρεμένο με balland ύφος του, το Back to black απέχει έτη φωτός μπροστά. Από την εφηβεία η Amy έχει περάσει στην ενηλικίωση. Ο ήχος της πιό εμπορικός και πιασάρικος,με το pop feeling να δίνει το παρόν διατηρώντας όμως την παλιάς σχολής αποψή του. Η φωνή της Amy σε ταξιδέυει.Σε αναγκάζει να ταξιδέψεις μαζί της,δέν στο ζητάει,σε σέρνει απο τη μύτη δίχως αποσκευές και σε βάζει στη μέση της πόλης. Αν και 23 χρονών σε κάνει να νομίζεις πως είναι τρείς φορές μεγαλύτερη.Τέτοια κλάση έχει η χροιά της. Το (You know i am no good) θα σας παρασύρει με τα κλαμπατσίμπανά του και θα σας σηκώσει στον αέρα. Και μήν σχηματίσετε την άποψη πως πρόκειτε για έναν χαλαρό δίσκο με χαρούμενα φωνητικά,όχι πρίν ακούσετε τουλάχιστον το (Me and Mr Jones) που στηναρχή φαίνεται σαν μία soul επιτυχία της δεκαετίας του 60 μέχρι που η Winehouse ξεστομίζει ΄΄what kind of fuckery is this ? You made me miss the Slick Rick gig΄΄ Στο (Addicted) η Αmy αναλύει τα αποτελέσματα της χρήσης κάνναβης.΄΄It's got me addicted,does more than any dick did΄΄ θα την ακούσετε να λέει, και θα έχετε δίκαιο αν την χαρακτηρίσετε ώς ένα κακομαθημένο παιδί. Γιατί αυτό είναι,δέν προσπαθεί να δείξει κάτι άλλο.Απλά σας καλεί και εσάς να την ακολουθήσετε μαζί σε αυτούς του κακόφημους δρόμους του Λονδίνου. Ένα απο τα καλύτερα άλμπουμ που έκλεισε τη χρονιά που μας πέρασε.Μήν σας ξεφύγει!

όπως γράφει στο mixed.gr

Ένα απόλυτο χάος επικρατεί φίλοι μου σε αυτού του κόσμου τη γωνιά που ζούμε και λέγεται Ελλάδα.

Απο τη μία οι ειδήσεις με τα αστεράτα και γκλάμουρ παράθυρα τους,τι ατελείωτες αμπελοφιλοσοφίες περί ταξιάρχων,διοικητών του Ικα,κουκουλοφόρων δεκαεξάχρονων με ρουκέτες.

Απο την άλλη μπαλωθιές μπροστά απο το Υπουργείο Αγαίου, μα καλά που ζούμε θα πεί κανείς - με μια δεξιά κυβέρνηση να μας κυβερνά.

Δέν αναφέρομαι στο αντίπαλο στρατόπεδο του ''σοσιαλισμού'' γιατί το διοικούν μαρούλια και αυτό,αγορασμένα σε τιμή ευκαιρίας απο την κεντρική λαχαναγορά.Θα δώσει λέει ο γιωργάκης 55ο ευρώ σύνταξε στους μή ασφαλιζόμενους,αυτό και αν λέγεται κοινωνική πρόνοια. ΕΛΕΟΣ !

Πώς είναι δυνατόν να μήν τρελαθείς μετά.
Πάς για καφέ ένα ωραίο απόγευμα στην ηλίόλουστη πόλη μας και ζητάς ο καημένος ένα τσάι να πιείς επι της παλιακής μίας και έχεις κρύωμα μετά απο δύο διαδοχικές ιώσεις που σε είχανε αποχαυλωμένο στο κρεβάτι ,μα έλα όμως που δέν θέλεις ζάχαρη αλλά μέλι.

Δέν ήξερες δέν ρώταγες ; Πλήρωνε τώρα την δεύτερη απόδειξη 0.50 ευρώ για το μελάκι που σου βάλανε στο ρόφημα.

Καφές δικαίου εμπορίου και μαλακίες,το μέλι και αυτό δικαίου εμπορίου είναι παρακαλώ ;

Όχι γιατί άν ανήκει και αυτό στην κατηγορία αυτή να το ξέρω να πώ στον φίλο μου που δουλεύει ώς υδραυλικός να περνάει τις λεκάνες με τήν ίδια δικαιολογία, μπάς και δεί καμία άσπρη μέρα ό άνθρωπος.

Πίτες διπλές,γύρος με Σαρμπέλ,Μαρία η άσχημη,Πρετεντέρης ο επαναλαμβανόμενος άκυρος,Στάη η ξεκάρφωτη,μαχαιρώματα στην πλάτη,so you think you can dance και τέτοια πράγματα.



Μήν καπνίζεις κάνει κακό,μήν τρως χοιρινό θα πάθεις μυρμηγκίαση,μή δώσεις αίμα οι βελόνες είναι απο το δασάκι εδώ δίπλα,μήν χέζεις εκεί,χέσε εδώ για το καλό σου πάντα χαζούλη στα λένε.

Η βλακεία που σας δέρνει δέν μας κάνει κακό ;

Ίσως τελικά κάτι να ήθελε να μας πεί ο αοιδός όταν μιλούσε για Θάλαμο εννιά .

Ένας άσπρος χιτώνας και όλα καλά.

Να μας ταράξουν στα φάρμακα να μήν νιώθουμε τίποτα στην τελική.

Αυτά...εγώ θα πάρω τα βουνά μια μέρα να το ξέρετε ,όποιος έχει κοτούλες ας μου δώσει για να έχω αυγά!



το αρχικό άρθρο βρίσκεται εδώ http://www.mixed.gr/e107_plugins/forum/forum.php

Genre : Electro-pop
Release Date : 20 November 2006
Label : Planet Clique


Electro pop was left dead about a decade ago. Artists that were producing Electro pop changed their music to more Easy listening genres.

Electro-pop is not such an easy listening genre for everyone even if the definition of pop = popular seems to tell the different.

Track List :

1. Goldfrapp - Ride A White Horse
2. Tiga - (Far From) Home
3. The Knife - We Share Our Mothers’ Health
4. Lorraine - I Feel It
5. SuperJupiter - Got To Get Some
6. Performance - Surrender
7. Matinee - Club Tokyo Girls
8. Dragonette - I Get Around
9. Huski - Make Me Your Picture
10. Robots In Disguise - Turn It Up
11. Soho Dolls - Prince Harry
12. Ping Pong Bitches - Rock Ya Body
13. Formatic - State Of Play
14. Volunteer - Sweet Love
15. Temposhark - Paris
16. Knights - Limousine
17. Macondo - CCTV

A few popular bands have made a big hit In the United States and Europe such as Goldfrapp and helped the genre rise again.

Try and listen to this compilation were Artists wanna Take their Revenge and conquer a place at the electro hall of fame list. If you Take Tiga out and his Far from home track and GoldFrapp's Ride A White Horse every artist in this album is not so popular so its the perfect time for you to dig and find the treasure you were looking for.

Just give a try at (8. Dragonette - I Get Around) ,( 16. Knights - Limousine ) thats starts with the announcement that the bar has closed - dont know why i love it- but its definetely growing with you. Also (17. Macondo - CCTV) track is a blow experience that you ll catch your self singing that tune in the middle of the day.
(2. Tiga - (Far From) Home ) may be a classic and mainstream song but personally i think is a great synth-pop track with a excellent production.
Just pass the (15. Temposhark - Paris) wich is the only track that may ruin your mood.

Generally its a very solid album every electro-pop lover must have.

Review by
Milios Thanasis . This review can be found at Downtempo Forum over myspace.